Sosyal medyada yayılan bir video, Türkiye'deki çocuk yoksulluğunun acı gerçeğini bir kez daha gözler önüne serdi. Bursa'da bir öğretmenin öğrencilerinin boş beslenme çantalarını göstermesiyle başlayan tartışma, aslında yıllardır süregelen bir soruna ışık tuttu: Milyonlarca çocuk, okula aç gidiyor ve bu durum eğitim hayatlarını derinden etkiliyor.

Yoksulluk ve Eğitim: Kısır Döngü

Yoksulluk, bir çocuğun utanması gereken bir durum değildir. Utanması gereken, bu yoksulluğu görüp de çözüm üretmeyen sistemdir. Ancak, çocukların beslenme durumlarının sosyal medyada paylaşılması etik bir ihlaldir ve pedagojik olarak kabul edilemez. Asıl odaklanılması gereken, o çantaların neden boş olduğudur. Türkiye'de milyonlarca çocuk, yetersiz beslenme nedeniyle eğitim hayatında geri kalıyor. Bu durum, sadece fiziksel sağlıklarını değil, zihinsel gelişimlerini, öğrenme kapasitelerini ve sosyal ilişkilerini de olumsuz etkiliyor. Aç bir çocuk, derse odaklanamaz, arkadaşlarıyla sağlıklı ilişkiler kuramaz ve özgüvenini yitirir.

Çözüm Ne Olmalı?

Bu durumun sorumluluğu sadece öğretmene mi yüklenmeli? Yoksa asıl sorumlu, yıllardır çocuk yoksulluğunu görmezden gelen politikalar mı? Tartışılması gereken en önemli konu, neden tüm okullarda ücretsiz ve nitelikli öğünlerin sağlanmadığıdır. Pek çok ülkede devlet okullarında öğrencilerin beslenmesi sosyal devlet anlayışının bir parçası olarak görülürken, Türkiye'de bu uygulamalar genellikle yetersiz kalıyor. OECD raporlarına göre Türkiye, çocuk yoksulluğu oranı bakımından birçok Avrupa ülkesinin gerisindedir. TÜİK verileri de, çocukların yaklaşık üçte birinin düzenli beslenmeye erişemediğini göstermektedir.

Sistemsel Değişim Şart

Bu videonun yarattığı tepki, bu çarpıcı gerçekliğin sistemsel olarak ele alınmasına vesile olursa, bir toplumsal dönüşümün kapısı aralanabilir. Soruşturma açmak ve sorumluyu cezalandırmak belki bir nebze adalet sağlar; ama daha önemlisi, milyonlarca çocuğun her sabah eşit şartlarda derse başlayabilmesi için kalıcı politikalar üretmektir. O öğretmenin yöntemi yanlış olsa da, göz önüne serdiği gerçek doğruydu: Türkiye'de çocuklar aç, çocuklar eşitsiz ve çocuklar unutulmuş durumda. Şimdi bu gerçeği sadece kınamak değil, çözüm üretmek zorundayız. Çünkü bu çocuklar bizim geleceğimiz değil, bugünümüzdür. Ve her birinin onurlu bir şekilde karnı doyarken eğitim alma hakkı vardır.